8 oktober 2014

Uit het land der verveling

Ik verveel me zo. Ik lig de halve dag op bed op voorschrift van de dokter. Maak je geen zorgen, ik heb weinig pijn.

Wat doe je zoal als je per dag acht uur op bed ligt? Ik lees. Ik ben een slechte boekenlezer geworden. De meeste boeken bevallen me niet meer. Ik lees tien bladzijden en dan weet ik het wel. Tijdverspilling. Waarom zou een verhaal dat één persoon gewrocht heeft interessant zijn voor mij? Mijn criterium om een boek door te lezen is heel simpel geworden; als ik er geen zin meer in heb, dan leg ik het weg. Ik ben lid geworden van de bibliotheek om e-books uit te lenen en ze direct op mijn tablet te kunnen laden en lezen. Zo heb ik Der fernste Ort van Daniel Kehlmann en The long earth van Terry Pratchett gelezen. (Kehlmann kan ik aanraden, Pratchett niet alhoewel ik normaalgesproken een fan ben).



Op initiatief van vriend A. ben ik begonnen aan het boek Against the day van Thomas Pynchon. Dit boek is een monster van 1500 paginas. Zowel vriend A. als vriend R. is het niet gelukt het boek te lezen. Ze hebben het al jaren in hun bezit, maar zijn bij verschillende pogingen nooit verder gekomen dan 100-150 bladzijden. Aangezien ik nu veel tijd heb, is het wel wat voor mij. De schrijfstijl is niet erg moeilijk (ook niet erg makkelijk, vanwege de lange zinnen, maar altijd nog een stuk beter dan Arno Geiger (vreselijk) of Thomas Mann). Het probleem zit hem meer in de verhaal-structuur. Er spelen veel personen mee, er zijn verschillende subplots, delen zijn surrealistisch, maar de scènes op zich zijn zeer levendig en met humor beschreven. Ik ben pas op bladzij 85, het is te vermoeiend om meer dan 10-20 pagina's van dit boek achter elkaar te lezen. We zullen zien.

Daarnaast lees ik een biografie van Beethoven, quasi als softe muzikale theorie studie. Interessante man, die Beethoven. Hij leed erg onder zijn doofheid die zich met begin twintig al langzaam aankondigde. Hierdoor trok hij zich steeds meer terug uit het sociale leven in Wenen, omdat hij vreesde dat het slecht was voor zijn carrière als componist en pianist als zijn gebrek bekend zou worden. In de liefde had hij geen geluk. Hij heeft meerdere vrouwen gevraagd, maar waarschijnlijk beweegde hij zich teveel boven zijn stand, ze hebben hem allemaal afgewezen. Deze omstandigheden hebben hem meer dan eens schriftelijk laten verzuchten dat hij zich terug moest trekken uit het 'echte leven' (de aardse genoegens) om zich helemaal aan de kunst te wijden. Hij was zeer bedacht op zijn carrière en handelde met uitgevers als een echte sjacheraar. Meer dan eens presteerde hij het om dezelfde compositie aan meerdere uitgevers tegelijk te verkopen (oftewel om ze te bedriegen). Hij was ook zeer zeker van zich zelf, wat zich bijvoorbeeld daarin uitte dat hij zelf zijn composities de zogenaamde Opus-nummers toekende. Dit was toen destijds ongehoord, normaalgesproken werden die achteraf toegekend door de uitgever.

Ik speel eindeloos de spelletjes Candy Crush (level 221) en Diamond Digger (level 91) op mijn tablet, en Quizduell (plaats 500.000 van 18.000.000 spelers) op mijn telefoon.

Ik oefen piano. Zitten is slecht voor mijn rug, daarom heb ik de e-piano hoger gezet zodat ik staande kan spelen. Zo kan ik 30-60 minuten per dag spelen. Ik ben al heel lang bezig met de Fuge in fis uit het Wohltemperierte Klavier van J.S. Bach, het einde komt nu langzaam in zicht.

Maar de meeste tijd ben ik min of meer nutteloos onderweg op de Duitse en Engelse paragliding internet-fora. Ik heb daar het een en ander opgestoken.Na mijn eigen ongeluk was ik vooral geïnteresseerd in andere ongelukken en discussies over veiligheidsmaatregelen. Het is tegenwoordig in onze wereld van information overload moeilijk geworden om het kaf van het koren te scheiden. Er zijn een paar mensen die waardevolle informatie geven met verstand van zaken, en daarnaast is er een hoop bullshit. Dat varieert van mensen die meningen met feiten verwarren, mensen die zichzelf graag horen praten, mensen die vinden dat ze verkeerd begrepen worden en daar eindeloze heen-en-weer-discussies over voeren, tot opzettelijke trollen. Vroeger was dat niet zo. Je had natuurlijk veel minder informatie, maar je kon er tenminste van uitgaan dat er tenminste goed nagedacht was over de informatie die werd gepubliceerd, en dat die door een of twee filters was gegaan. Vandaag de dag moeten we zelf filteren.

Het is voor iemand met rugletsel zoals ik een groot geluk om niet alleen te wonen. Mevrouw HiD doet alle boodschappen (ik mag niet zwaar tillen), heeft het bed met twee matrassen voorbereid (en hoog bed bed is beter bij het opstaan en het gaan liggen), heeft mijn auto opgehaald bij de garage (ik kan geen auto rijden), zorgt voor het eten en doet de was. Het enige wat ik doe is het lichte werk.

In de volgende aflevering: mijn belevenissen in de medische wereld.

2 opmerkingen:

  1. Wat lastig en vervelend voor je om zo in je doen en laten beperkt te zijn. Hoop voor je dat het niet al te lang duurt. Beterschap!

    BeantwoordenVerwijderen