11 september 2009

Verhaal, aflevering 1

Het is niet makkelijk om een verhaal kompleet te verzinnen. Als ik het probeer, dan kan er het onderstaande bij uitkomen. Helemaal uit de lucht gegrepen is het niet, zoals je zult merken.


                                            ---//---


Hij was al wakker, maar hij kon nog niet opstaan. Vandaag hoefde hij niet te werken, en alles wat hij eventueel zou kunnen doen op deze vrije dag kon ook nog later gedaan worden. Hij bevond zich nog half in de verlamming die hij soms voelde in zijn slaap, en de wil om die te doorbreken was nog niet sterk genoeg.

Zijn gedachten zwierven doelloos in het rond. De scenes van de vorige dag doken ongevraagd op in zijn hoofd, gemengd met flarden van dromen en zinlose gedachtensprongen.

Waarom had hij zijn zelfbeheersing verloren bij de ruzie van gisteren? Had hij niet een betere oplossing kunnen bedenken, een opmerking kunnen verzinnen die de situatie met een sisser had doen aflopen? Verschillende mogelijkheden doemden op, maar geen enkele was tevredenstellend. Vaak schiet je achteraf het reddende idee te binnen, maar deze keer niet. Er scheen geen oplossing voor te bestaan, anders dan af te druipen of halsstarig te zijn.

De gedachte aan koffie monterde hem enigszins op. Hij zwaaide zijn benen uit bed en stond voorzichtig op. Zijn lichaam, dat de helft van zijn te verwachten levensduur al overschreden had, protesteerde op de hem bekende wijze. Spieren en gewrichten gedroegen zich alsof ze niet gesmeerd waren, en piepten en kraakten zo dat het net genoeg pijn deed om lastig te zijn, maar niet genoeg om te denken dat er echt iets mis is.

Hij vulde de machine met water en koffie, wel wetende dat de koffie hem niet wakker zou maken. Het enig wat daartoe in staat was, was de douche. Zijn lichaam was er waarschijnlijk zo op geconditioneerd dat de echte dag pas begint na de douche, dat het daarvoor eigenwijs in een soort zombie-toestand bleef verkeren. Toch smaakte de koffie.

Wordt vervolgd.


                              ---//---

Dat is moelijker dan bloggen, das sage ich dir.

9 opmerkingen:

  1. Wakker geworden met een krakend geweten Bob?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Het is een verzonnen verhaal, ja?
    hmpf.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Bob, dat begreep ik wel hoor.
    Je denkt toch niet dat ik denk dat zo'n jonge sportman als jij wakker wordt met piepende spieren en krakende botten?

    Alleen bij die ruzie meende ik iets van autobiografische inspiratie te herkennen.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Een verzonnen verhaal? Ja ja.. maar troost je, piepende en krakende wagens gaan het langst mee..ook zonder koffie.
    Dus spoel boosheid weg onder de douche en je bent weer in topvorm om er tegen aan te gaan.
    Ohhh t wordt nog vervolgd zeg je? Ja zal best een staartje aan t verhaal zitten... ik ben benieuwd.


    Tham

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Zo is Berthold Brecht ook ooit begonnen hoor....en zie wat er van hem is geworden......de insteek is leuk, nu het vervolg nog even,....

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ik dacht hetzelfde als Marjan. Dit zou weleens een lang verhaal kunnen worden als je in dit tempo doorgaat. Het is wel goed geschreven vind ik.

    PS: Is Berthold Brecht dan ook begonnen met een Blog? ;-) Wat er van hem is geworden is dat hij is overlden aan een hartaanval toen hij slechts 58 was.

    Rob A

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Een tijd geleden dacht ik erover om een boek te gaan schrijven, samen met een vriendin.
    Ik ben voor mezelf wat gaan oefenen in het verzinnen van een verhaal, een personage, een omgeving.
    De eerste pagina begon in bed, 's ochtends, moeilijke gedachten en ze ging ook onder de douche. Het leek wel wat op jouw verhaal.
    Ik vond het erg moeilijk. Ik had het gevoel dat het of kitsch werd of toch op de één of andere manier over mezelf ging. Een geloofwaardige ander verzinnen dat lukte me niet, vond ik. Ik heb het niet aan iemand laten lezen, durfde niet.

    Minister worden lijkt me gemakkelijker dan schrijver.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Minister betaalt ook beter.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Tot nu toe was het dus eigenlijk helemaal autobiografisch. Ik geloof dat je als schrijver ook goed moet kunnen liegen. Dat bevordert de fantasie. Desalniettemin ga ik nog een poging doen.

    BeantwoordenVerwijderen